Το Βερολίνο και η περιρρέουσα ατμόσφαιρά του στάθηκε ένας τόπος φιλικός, μια πόλη στοργική που έστειλε την «κρίση» μου να βυθιστέ με ραθυμία στις σιωπές και τα αποσιωπητικά της.
«…κάθε λέξη σχετικά με τον χαρακτήρα, την ψυχή ή την υπόσταση μιας πόλης, με ένα έμμεσο τρόπο, γυρίζει σε συζήτηση για τη δική μας ψυχική κατάσταση. Η πόλη πέραν από εμάς τους ίδιους δεν έχει άλλο κέντρο»
Tις ρίζες κι αν βρούμε
το αίνιγμα του δένδρου δεν θα απαντήσουμε
γιατί το αόρατο ορατό γίνεται
σε τόπο άλλο από κείνον που το γεννά
