Η ζωή είναι στιγμές.
Διαφορετικές στιγμές, που φτιάχνουν, αν μαζί τις βάλεις, ένα album.
Τα albums της ζωής σπανίως είναι θεματικά.
Θεματικά στη ζωή είναι μόνον τα φωτογραφικά λευκώματα που φτιάχνουμε για κάποιες από τις σημαντικές της εκδηλώσεις -γάμοι, διάφορες γιορτές, διακοπές, βαφτίσια. Στα άλλα όμως, εκείνα που φτιάχνει η ζωή μας καθημερινά, δεν υπάρχει ακολουθία. Κι ούτε παρουσιάζουν ομοιότητα στα θέματά τους. Σκόρπιες εικόνες όπως σκόρπιες είναι κι οι στιγμές, κι οι ίδιες οι ζωές μας… εφήμερες, αποσπασματικές και ασυνάρτητες.
Μόνον, επειδή οι άνθρωποι δεν αντέχουμε εύκολα το αδόμητο και το χάος είναι που χτίζουμε συνεχώς γύρω μας δομές και βάζουμε τα πράγματα σε τάξεις. Φτιάχνουμε λίστες, αριθμούμε τις ενέργειες, χρονολογούμε τα γεγονότα -ημέρες, μήνες, χρόνια- που μας σημάδεψαν. Και προγραμματίζουμε τις μέρες μας με τον ίδιο τρόπο που κοντρολάρουμε τα ρολόγια και τις τηλεοράσεις. Νομίζουμε έτσι ότι βιώνουμε κάπως πιο ανώδυνα το βάρος του εφήμερου.
Τι γίνεται όμως με κείνα που περάσανε στο έτσι; Με όσα πνίγηκαν μέσα στο τίποτα;
