Ο κάθε τόπος που ταξιδεύουμε συνδέεται, συνειδητά ή ασυνείδητα, με κάτι πολύ δικό μας, κάτι που δεν περνά μέσα στα λόγια, αλλά αποτυπώνεται στα σχήματα και τα χρώματα των φωτογραφιών μας. 

Το ταξίδι μου στο Νότιο Μαρόκο συνδέθηκε με την κρυμμένη ομορφιά των ανατροπών καθώς όλες οι προσδοκίες που έτρεφα γι αυτό το ταξίδι, ματαιώθηκαν, δίχως όμως να με αφήσουν γυμνή και άδεια στη μέση της ερήμου.

Απεναντίας. Οδηγήθηκα, αθόρυβα και σιωπηλά, έτσι όπως μόνον το Μαρόκο ξέρει να ξεναγεί τους επισκέπτες του, σε μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας που μου επέτρεψε να διακρίνω την αρμονία, τη χαρά και το μεγαλείο της ζωής που έκρυβαν από το βλέμμα μου η επιφανειακή ασχήμια, οι μεγάλες αντιθέσεις και η ένδεια. Μια αίσθηση ελευθερίας που με έκανε να παραφράσω, χωρίς αιδώ, τον στίχο του Σεφέρη : «Ας έρθει να με κοιμηθεί όποιος θέλει, μήπως δεν είμαι η έρημος (θάλασσα);».

Δείτε εδώ το δελτίο τύπου.